Saímos os camiños ...

Este pasado martes decidimos facer unha nova saida, a ruta era seguilo Camiño de Santiago na sua variante que leva os pelegrinos dende Negreira ata Fisterra, en canto a nós como se trataba dun terreo no que non estabamos acostumados a facer kms non nos propuxemos un pto. de retorno xa que por cuestions do traballo diario nos era imposible facer todo o traxecto oficial na mesma tarde e voltar en condicións; polo tanto decidimos tirar ata que chegado a un punto e hora nos dese tempo a voltar por carretera.

Sobre as 16:30 H. quedamos en Negreira para escomenza-la ruta dende esta localidade, alí nos presentamos Andrés, Fernando, Mikel, Jorge un amigo de Fernando que nos sirveu de improvisado camera durante un bo treito do camiño e que xa se unirá o grupo en posteriores saidas; mais este que vo-lo conta..

Tiñamos entorno os 26º C o cal podiase convertir xunto coa falta de rodaxe polos camiños nunha dura proba que estabamos dudosos de poder superar con exito. Saimos da vila buscando xa os inicios do camiño, nada mais colle-lo nos mete nas sombras do monte que nos ian resguardar do calor da tarde, continuas subidas con rampas duras pero cortas facían que o grupo fose en fila cun bo ritmo, enbacezado case sempre por un non habitual neses menesteres, Andrés viña con gañas de reventar a algun do grupo neses primeiros kms saindo o final dos camiños cunha media de 15 km/h... pero as cousas non son como parecen e non por empezar forte acabas igual, desa forma a escasos 10 km para chegar a Negreira e so para calar bocas Agra aprobeita un repeito e arranca poñendo un forte ritmo que so Mikel lle consegue segui-la roda sendo capaces ambolos dous de chegar a Negreira en solitario e con tempo dabondo para disputarse a victoria; Mikel é mais rápido e consegue gaña-la etapa o sprint...

So unha pequena reflexión para non cansar a ninguén; como se dice, " do dito o feito hai un bo treito"; sempre saímos coa proposta de sair tranquilos e aprobeitalo día para disfrutar de  andar na bici, pero sempre nos sae esa vena tronzadora de querer sacar de punto os demais ou a algén en concreto pero da igual, por unhas  causas ou por outras agora xa ningén está na forma daquel 7 de Xulio  pasado cando dabas catro pedaladas e quedabamos 3 detras, levamos feitos  alguns km e queiramos ou non polo menos vannos para o corpo e pouco a  pouco imos notando melloría; polo que dende aquí instovos a cambialo  chip e non andar en todalas saídas querendo sacar as debilidades dos  demais, saimos a disfrutar e sufrir do feito de andar na bicicleta porque un día malo pode telo calquera e hoxe pode tocarlle a " xan e mañan a perican".

Paisaxes verdadeiramente fermosos polos que discurre este camiño Finisterrae dos cales puidemos apreciar ben poucos debido o ritmo que se marcaba dende a cabeza do grupo, esperemos ter a oportunidade de poider facer esta ruta noutra ocasion de mais de vagar; estaría ben concebir unha futura saída para realizala nun día enteiro que nos daría tempo suficiente para o percorrido completo, facer unha comida na vila do fin do mundo e voltar en coche xa o remate do día, sen presas e poder disfrutar dos paisaxes que nos ofrece esta variante do Camiño de Santiago.