Ós viraventos do Corzán

Unha vez mais a vila nicrariense fai acollida o grupo dos campeiros, nesta ocasión xuntamonos  cinco dos integrantes da formación, como local Fernando anticipanos unha etapa de relativa dureza que nos vai levar a unha ascensión os Montes do Corzán seguindo nun principio o sempre enigmático Camiño Peregrino de Fisterra.

Quedamos as 15:30 h. no lugar de costume para aproveitar as poucas horas de luz que nos dá o outono, Mikel e Xavi son dos primeiros en chegar, logo aparece Agra que ven de traballar de mañán e como xa é costume que un de nós sempre chegue tarde desta vez tocalle a Oscar de levalo galardón de impuntual que ainda non figuraba no seu palmarés...

Saímos bordeando a vila os cinco campeiros entorno as catro da tarde co proposito de conquistalos viraventos do Corzán, tomamo-lo camiño peregrino que nos leva sempre en continua subida cara o Lugar de Zás, nesas reviravoltas do camiño húmedo e as veces enlamado domina e pon ritmo a subida Fernado que leva a carón del a Xavi e a ún voluntarioso Oscar que en ningún momento deixa as plazas dianteiras do grupo e na mente de todos entrevianse dúvidas sobre a sua valía de remata-la subida con ese “ forte ritmo de la hostia “ ou se polo contrario tronzaría cal cañota vella...

Continuamola subida a rentes de San Martiño e a medida que sumabamos kilómetros íamos esquivando arbores e pedras polo camiño que dificultaban o percorrer do trazado e con eles os folgos do que mais e o que menos ían floxeando. Ante nós xurdia un “merlo blanco” que nas ultimas rampas previas a chegada dos viraventos anticipabase o resto do grupo sacando unha lixeira ventaxa da sua atrancada pedalada e collia camiño en solitario cara o cumio, de seguido chegan o alto Xavi e Fernando e pouco mais atrás padecendo xa unha continua falta de oxixeno vital Mikel leva as costas o Agra chegando ambolos dous tan sorprendidos como derrotados pola explosiva progresión do mais novato campeiro.

http://es.wikiloc.com/wikiloc/view.do?id=1290328

Nunha tarde onde non se movia folla algunha percorremos o cumio do Corzán bordeando os viraventos estáticos, chega a hora de voltar non sen producirse previamente algún que outro incidente; nada que non fose advertido polos ben traxeados vendedores que lle puxeron nos pés tal cual grilletes que o levan preso cara o chan nun par de ocasións do que ainda fai denotar a sua descoordinación co pedal...

Un primeiro descenso as veces rápido e empinado pon a Agra como de cotío o frente do grupo, mesmamente nalgun tramo parecía que en vez de retornar para a casa íamos camiño do inferno.

Nun final de infarto cando estabamos a piques de entrar en Gonte arrancan Fernado e Oscar nunha descontrolada fuxida do grupo abrindo unha fenda de o menos 200 m., por detras Mikel e Xavi flaquean no intento de darlle caza os dous escapados; Agra é o único que lles presenta batalla desbaratando a fuxida e queimando os seus derradeiros cartuchos tentando dalo hachazo definitivo nos metros de baixada  que restaban poñendose en cabeza no momento de entrar na vila nicrariense pero entre o empedrado da rua e que picaba en costa non aguanta o ritmo e vese novamente superado por Fernando, Oscar e Mikel na linea de meta.

Novamente un reto superado polos sempre valerosos campeiros que unha vez mais soupemos estar a altura dunha etapa que nos levou ascender un desnivel acumulado nada despreciable de 845m., sen rampas excesivamente longas pero si con pendientes curtas ben pronunciadas e tan dificultosas de subir como de baixar.
Seguenos a rondar no pensamento a notable promesa do “merlo blanco” que non deixa de sorprendernos coa sua impoluta Mondraker de repelente antimanchas e agresivos pedais que lle poñen en jaque ós tobillos, o cal sae denovo cun notable alto no seu curto devenir como campeiro, deixandonos varias dúvidas sen resolver:

- Seguirá coa sua progresión ascendente?

- Ou ... será a súa motivación algunha venganza raposeira?

- En calquera caso; nalgún momento será capaz de facerlle sombra ós actuais lideres dos campeiros?

- Para rematar; aprenderá algún día a soltarse dos pedais ???

Meus queridos camperios, estas e outras dúvidas serán aclaradas en próximas saídas; “ meu deus, que nos quedará por aguantar …”

"Viva a cuca brava"