Progresando adecuadamente

Segunda saída do ano que acaba de escomenzar. Nesta ocasión o punto de partida vai ser o multiusos Fontes de Sar , da capital Galega. Para organizar esta ruta campeira, tratouse de buscar unha fecha que posibilitara a máxima participación campeira. Pero temos que dicir que a previsión non se cumpleu. Ausencia xustificadas, so a do noso campeiro Nando, que segue a recuperarse a moi bo ritmo do cal todos nos alegramos; ausencias sen xustificación o campeiro Agra, como se dicía vulgarmente en tempos do instituto “latou”. A explicación e vos ben sinxela , basta con ler o título da crónica. O líder das baixadas endemoniadas “necesita mellorar”. A derradeira saída deixouno tocado e sen folgos, segue a espertarse a altas horas da madrugada con pesadelos de cumes elevadas, que o fan entran en taquicardias. Conclusión; el ben dicía “o medo e coma o cu, cada un ten un”. Da ausencia do que aspira a entrar no Mundo Campeiro, permitídeme que non comente nada, so dicirlle que o falar non ten cancelas.

Vamos entrar en detalle do que nos dou a tarde do día dezaoito, as 15 horas os catro progresivos campeiros, Andres, Domi, Mikel e Oscar, comezan a dar pedal subindo algunha que outra cume que os levan por montes e camiños enlamados que fan cavilar o Follones no gasto da limpeza da súa Mondraker, o Mikel tamén nos comenta que estalle a pasar factura o parón dos últimos dous meses, pero co paso dos kilometros colle o ritmo de contado. O noso campeiro Andrés antes de chegar a Aríns, fainos a trasnada de provocar unha freada de emerxencia, o cal pon a proba os freos das nosas btt, facendo algunha que outra derrapada estilo fitipaldon. Rodamos todos a un ritmo tranquilo pero progresivo, sen perdidas notables, agás aquelas necesarias para facer algunha que outra foto da paisaxe, e obra faraónica dun treito correspondente a un viaduto do ansiado e moderno, camiño de ferro Galego. Destacar tamén que o grupo vai percorrendo kilometros sen piques, preguntándonos se seria debido a ausencia do campeiro “rei das baixadas”.



Xa pasado o ecuador da ruta prodúcese no mundo campeiro a primeira saída de vía de dous valentes integrantes do grupo. Descendiamos pon unha pendente de la hostia liderando o grupo o noso director Andrés, que ia baixando coma unha chispa endemoniada, picando os sesenta e pico, segue máis atrás o prudente Follo dado que o firme era cojonudo, e case o seu carón viñan os artistas acrobáticos Mikel e Domi, que en vez de tomar o ángulo de noventa grados que debuxa a curva para a esquerda, deciden “votarse o monte”, neste caso “ votarse o prado” despois de atravesar cuneta e dispostos a levar por diante todo aquilo que se lles poñerá. Milagrosamente saen ilesos do percance, cousa que agradecen os dentes de ambos, iso si pálidos e con tembleques nas pernas. Despois de votar unha risas, mais adiante parada obrigada na capela de Santa Lucia de Piñeiro, para que os ilesos accidentados procedan a rezar as súas pregarias en gratitude da milagre que acababan de protagonizar.



De volta xa o punto de partida o Follones propón subir o Monte Gaiás, para visitar a recen inagurada Cidade da Cultura, e así culminar a ruta. Sen debater moito deciden facerlle caso. Xa neste punto despois de contemplar o maxestoso e inacabado complexo arquitectónico, violento Domínguez seguido de Follo, deciden poñer a proba as lousas da costra pétrea, que forma o tellado do complexo arquitectónico cultural e de entretemento, deseñado polo afamado arquitecto Peter Eiseman, o cal nos recorda os motivos dunha cuncha de vieira, símbolo tradicional Compostelán.
Culminada xa a ruta mencionar que Domi, facendo honor o seu nome decide tronzar violentamente ca defensa dianteira do seu coche, unha arbore indefensa que a súa única misión e dar sombra os automóbiles en épocas estivais. Desiste da súa actitude despois de non soltar algún que outro xuramento. Nada mais meus queridos campeiros esta e a miña humilde redacción da crónica, recoñezo que non estou a altura nesta misión como o redactor Agra, espero a vosa comprensión. Vivan os Campeiros.

                                                                                                                   " Vironlle o cu, a Cruxa"